ادامه ی بخش اول

معماری هنر نو (Art Nouveau)

دوره زمانی: ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۰ میلادی

سبک معماری هنر نو، سبکی بود که در اواخر قرن نوزده پدید آمد و تا اوایل قرن بیستم هم بیشتر دوام نداشت. این سبک از معماری بیشتر از اشکال طبیعت و گیاهان ایده می‌گرفت و از شکل ظاهری آن‌ها بهره می‌برد. انحنا و خمیدگی از ویژگی‌های این سبک از معماری بود. معماری هنر نو عمر کوتاهی داشت و در این مدت کوتاه شهر پاریس از این سبک بسیار استفاده کرد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: خطوط خمیدگی و استفاده تزیینی از اشکالی که شبیه به گیاهان بودند از ویژگی‌های اصلی این سبک است.

این سبک را در کجا ببینیم: موزه اورتا در بروکسل ، ورودی متروی پاریس و ساختمان لاویروت در پاریس از مهم‌ترین مکان‌هایی هستند که از سبک معماری هنر نو بهره می‌برند

معماری آرت دکو (Art deco)

دوره زمانی: ۱۹۱۵ تا ۱۹۳۰ میلادی

مام زرق و برق و شکوه و جلال معماری قرن بیستم به سبک معماری آرت دکو یا معماری تزیینی باز می‌گردد. این سبک از معماری با اجزاء گران قیمت و زیبای خود توانست بسیار جذاب، تا حدی ساده اما بسیار شیک ظاهر شود. این سبک از معماری بسیار گران قیمت بود و همین عامل هم باعث شد تا پس از مدتی کمرنگ شود.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: استفاده از کروم در نما، استفاده زیاد از نقوش هندسی و رنگ‌های زنده از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های سبک آرت دکو هستند.

این سبک را در کجا ببینیم: ساختمان کرایسلر و ساختمان امپایر استیت از مهم‌ترین بناهایی هستند که به سبک معماری آرت دکو ساخته شده‌اند

معماری مدرن (Modernism)

دوره زمانی: اوایل قرن بیستم تا دهه ۸۰ میلادی

سبک معماری مدرن سبکی است مینیمالیستی که تاکید خاصی بر ظاهر تزیینی ندارد. این سبک بر این پایه استوار است که طراحی و فرم باید تابع عملکرد باشند. شکل‌ها و ساختارهای مستطیل شکل و مکعبی در این مدل از معماری به وفور دیده می‌شود. در این سبک از معماری پنجره‌های بزرگ هم استفاده می‌شود.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: شکل کلی ساده و بدون تزیینات خاص، ساختار مستطیل شکل و استفاده از ساختارهای مکعبی از جمله ویژگی‌های بارز این سبک از معماری هستند.

این سبک را در کجا ببینیم: ساختمان شهرداری بوستون ، باربیکن در لندن و فالینگواتر یا خانه آبشار در پنسیلوانیا از مهم‌ترین نقاطی هستند که می‌توانید در آن‌ها سبک معماری مدرن را مشاهده کنید.

معماری هایتک (High-tech)

دوره زمانی: ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۵ میلادی

معماری هایتک یا تکنولوژی پیشرفته، سبکی از معماری است که بسیاری از افراد قیاس این سبک از معماری در کنار سایر سبک‌هایی که مطرح شد را مانند پوشیدن پشت و روی یک لباس می‌دانند! دلیل این امر هم این است که سبک معماری هایتک تمامی تجهیزات و ابزار پیشرفته‌ای که تا پیش از این در درون ساختمان و بنا خود را نشان می‌دادند را بیرون کشید و به سمت ظاهر بیرونی ساختمان منتقل کرد؛ در درون سازه نیز فرم‌های انعطاف‌پذیری را قرار داد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: وجود لوله‌ها و سایر موارد تجهیزاتی در بخش بیرونی ساختمان و نورپردازی بسیار زیاد از جمله مشخصه‌های اصلی این سبک از معماری است.

این سبک را در کجا ببینیم: مرکز ملی هنر و فرهنگ جرج پمپیدو در پاریس و بانک هنگ کنگ و شانگهای از جمله شاخص‌ترین سازه‌هایی هستند که در آن‌ها معماری هایتک به چشم می‌خورد.

معماری پُست مدرن (Postmodernism)

دوره زمانی: دهه ۶۰ میلادی تا به حال

سبک معماری پست مدرن سبکی بحث برانگیز است که تمام ابعاد و جنبه‌های خشک و غیر قابل انعطاف سبک مدرن را تغییر داد و آن‌ها را به المان‌هایی انعطاف‌پذیر و بسیار زیباتر تغییر داد. حتی در بعضی از موارد مطرح است که این سبک از معماری گاهی اوقات از حس طنز و شوخ طبعی نیز در طراحی‌های خود بهره می‌برد! در این سبک گاهی اوقات اشاره‌هایی از سبک کلاسیک هم به چشم می‌خورد که البته این اشاره‌ها دستخوش تغییرات زیادی خواهند شد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: رنگ‌های شفاف و اشکالی عجیب و غیر معمول که گاهی اوقات نشانه‌هایی از تایید سبک کلاسیک دارند از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های سبک معماری پست مدرن است.

این سبک را در کجا ببینیم: ساختمان MI6 در لندن و ساختمان پرتلند از جمله مهم‌ترین مثال‌ها برای معماری پست مدرن هستند.

معماری Neo-futurism

دوره زمانی: دهه ۶۰ میلادی تا به حال

همانند فیلم‌های علمی تخیلی هالیوود، سبک معماری Neo-futurism با بهره‌گیری از جدیدترین تکنولوژی‌ها و یک ذهن خلاق متریال‌ها و اجزای مختلف را طوری در کنار یکدیگر قرار می‌دهد که تمام مرزهای تعریف شده در معماری جابه‌جا خواهند شد. ساختمان‌هایی که به طرز عجیبی پیچ خورده و قوس‌دار هستند یا به زاویه‌ای تکیه داده‌اند که باورش برای مخاطب بسیار سخت است؛ همه و همه از ویژگی‌های اصلی این سبک به شمار می‌آیند.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: اشکال هندسی قطعه قطعه یا پیچش‌های بسیار زیاد و غیر معمول از ویژگی‌های اصلی برای شناختن این سبک از معماری به شمار می‌آیند.

این سبک را در کجا ببینیم: مرکز فرهنگی حیدر علی‌اُف در آذربایجان شهر هنرها و علوم در والسیا و برج “The Gherkin” در لندن از بهترین مثال‌های این سبک از معماری به شمار می‌آیند.

معماری ساختار شکن (Deconstructivism)

دوره زمانی: دهه ۶۰ میلادی تا به حال

سبک معماری ساختار شکن سبک عجیبی است! معماران با استفاده از این سبک ساختمان‌ها را به نحوی طراحی میکنند که انگار ساختمان در حال ذوب شدن است! در طراحی موج دار ساختمان‌ها با سبک ساختار شکن محدودیت خاصی وجود ندارد! دیوارهایی که شیب دارند سطوح کج و سایر المان‌های کج وشیبدار همگی از اجزای این سبک از معماری به شمار می‌روند. هرج و مرج و اشکال عجیب سازه‌هایی که از این سبک پیروی می‌کنند کاملا دقیق و برنامه‌ریزی شده است. تنها کافی است از یکی از این ساختمان‌ها بازدید کنید. خودتان کاملا هرج و مرج و گیج شدگی را حس خواهید کرد!

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: اشکال سیال با ظاهری عجیب که معمولا با متریال‌هایی که نور را بازتاب می‌دهند ساخته شده‌اند از جمله مهم‌ترین ویژگی این سبک است.

این سبک را در کجا ببینیم: موزه گوگنهایم بیلبائو و موزه فرهنگ پاپ در سیاتل از مهم‌ترین و شاخص‌ترین بناهایی هستند که با بهره‌گیری از این سبک معماری ساخته شده‌اند.